เอลวิส เพรสลีย์ (อังกฤษ: Elvis Presley) มีชื่อจริงว่า เอลวิส แอรอน เพรสลีย์ (อังกฤษ: Elvis Aaron Presley) (8 มกราคม ค.ศ. 1935 - 16 สิงหาคม ค.ศ. 1977) เป็นนักดนตรีและนักแสดงชาวอเมริกัน เขาถือเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรม เขามักได้รู้จักในฉายา “ราชาแห่งร็อกแอนด์โรลล์” หรือเรียกสั้น ๆ ว่า "เดอะคิง"
เขาเกิดที่เมืองทูเพอโล รัฐมิสซิสซิปปี ต่อมาย้ายไปทีเมืองเมมฟิส รัฐเทนเนสซี กับครอบครัวของเขาเมื่ออายุได้ 13 ปี เขาเริ่มอาชีพนักร้องที่นี่เมื่อปี 1954 เมื่อเจ้าของค่ายซันเรเคิดส์ ที่ชื่อ แซม ฟิลลิปส์อยากที่จะนำดนตรีของชาวแอฟริกันอเมริกันไปสู่ฐานคนฟังให้กว้างขึ้น และเห็นเพรสลีย์มีความมุ่งมั่นดี ได้ร่วมกับนักกีตาร์ที่ชื่อสก็อตตี มัวร์และมือเบส บิล แบล็ก
เพรสลีย์ถือเป็น 1 ในคนที่ให้กับเนิดแนวเพลงร็อกอะบิลลี แนวเพลงผสมผสานจังหวะอัปเทมโป แบ็กบีตผสมเพลงคันทรีกับริทึมแอนด์บลูส์ เขาได้เซ็นสัญญากับอาร์ซีเอวิกเตอร์ โดยมีผู้จัดการคือโคโลเนล ทอม พาร์กเกอร์ ที่เป็นผู้จัดการให้เขาร่วม 2 ทศวรรษ ซิงเกิลแรกของเพรสลีย์กับอาร์ซีเอคือซิงเกิล "Heartbreak Hotel" ออกขายในเดือนมกราคม ค.ศ. 1956 ติดอันดับ 1 เขาถือเป็นผู้นำภาพลักษณ์ของดนตรีป็อปแบบใหม่ในแบบร็อกแอนด์โรล โดยได้ปรากฏตัวบนเครือข่ายสถานีโทรทัศน์หลายครั้ง รวมถึงมีเพลงอันดับ 1 หลายเพลง เพลงของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง โดยมีหลายส่วนนำมาจากเพลงชาวแอฟริกันอเมริกันและรูปแบบการแสดงซึ่งไม่สามารถยับยั้งที่ทำให้เขาประสบความสำเร็จอย่างมากรวมถึงเกิดข้อพิพาทด้วยเช่นกัน ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1956 เขาปรากฏตัวครั้งแรกในภาพยนตร์เรื่อง Love Me Tender
เขาเกณฑ์ทหารเมื่อปี 1958 โดยเพรสลีย์ออกผลงานเพลงหลังนั้น 2 ปีต่อมา กับงานที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก เขาขึ้นเวทีคอนเสิร์ตอยู่หลายครั้ง อย่างไรก็ตามในการจัดการของพารกเกอร์ เขาก็ยังมีผลงานภาพยนตร์ฮอลลีวูดอีกหลายเรื่องในคริสต์ทศวรรษ 1960 รวมถึงผลงานอัลบั้มประกอบภาพยนตร์ด้วย ที่ส่วนมากถูกวิจารณ์ในเชิงดูถูกผลงานเหล่านั้น ในปี 1968 หลายจากห่างหายไปบนเวทีคอนเสิร์ตไป 7 ปี เขากลับมาแสดงสดในรายการโทรทัศน์พิเศษในการกลับมาในลาสเวกัสและยังมีทัวร์คอสเสิร์ต ในปี 1973 เพรสลีย์แสดงคอนเสิร์ตครั้งแรกที่ถ่ายทอดผ่านดาวเทียมทั่วโลก ที่ชื่อ Aloha from Hawaii มีผู้ชมราว 1.5 พันล้านคน[1] และจากการที่เขาติดยาจากใบสั่งแพทย์ ทำให้มีผลต่อสุขภาพของเขา จนเขาเสียชีวิตอย่างกะทันหัน ในปี ค.ศ. 1977 ด้วยวัยเพียง 42 ปี
เพรสลีย์เป็น 1 ในบุคคลที่มีความสำคัญอย่างมากในวัฒนธรรมสมัยนิยมในศตวรรษที่ 20 กับน้ำเสียงที่ปรับได้หลายแบบและประสบความสำเร็จไม่ธรรมดาในหลากหลายแนวเพลง อย่างคันทรี, ป็อปบัลลาด, กอสเปล และบลูส์ เขาเป็นศิลปินเดี่ยวกับมียอดขายมากที่สุดในประวัติศาสตร์เพลงป็อป[2][3][4][5] ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลแกรมมี่ 14 ครั้ง ซึ่งเขาได้รับ 3 ครั้ง และยังได้รับรางวัลแกรมมี่ประสบความสำเร็จเมื่ออายุ 36 ปี เขายังมีชื่ออยู่ในหอเกียรติยศ 4 ครั้ง
ผลงานเพลง[แก้]
ดูบทความหลักที่: รายชื่อผลงานของเอลวิส เพรสลีย์
ดูเพิ่มเติมที่: รายชื่อเพลงของเอลวิส เพรสลีย์, ซิงเกิลยอดนิยมของเอลวิส เพรสลีย์ท และ อัลบั้มยอดนิยมของเอลวิส เพรสลีย์
อัลบั้มอันดับหนึ่ง[แก้]
| ปี | อัลบั้ม | รูปแบบ | ตำแหน่งสูงสุด | ||
|---|---|---|---|---|---|
| US[169] | US Country[170] | UK[171][172] | |||
| 1956 | Elvis Presley | studio/comp. | 1 | n.a. | 1 |
| Elvis | studio | 1 | n.a. | 3 | |
| 1957 | Loving You | sound./studio | 1 | n.a. | 1 |
| Elvis' Christmas Album | studio | 1 | n.a. | 2 | |
| 1960 | Elvis Is Back! | studio | 2 | n.a. | 1 |
| G.I. Blues | soundtrack | 1 | n.a. | 1 | |
| 1961 | Something for Everybody | studio | 1 | n.a. | 2 |
| Blue Hawaii | soundtrack | 1 | n.a. | 1 | |
| 1962 | Pot Luck | studio | 4 | n.a. | 1 |
| 1964 | Roustabout | soundtrack | 1 | — | 12 |
| 1969 | From Elvis in Memphis | studio | 13 | 2 | 1 |
| 1973 | Aloha from Hawaii: Via Satellite | live | 1 | 1 | 11 |
| 1974 | Elvis: A Legendary Performer Volume 1 | compilation | 43 | 1 | 20 |
| 1975 | Promised Land | studio | 47 | 1 | 21 |
| 1976 | From Elvis Presley Boulevard, Memphis, Tennessee | studio | 41 | 1 | 29 |
| 1977 | Elvis' 40 Greatest | compilation | — | — | 1 |
| Moody Blue | studio/live | 3 | 1 | 3 | |
| Elvis in Concert | live | 5 | 1 | 13 | |
| 2002 | ELV1S: 30 #1 Hits | compilation | 1 | 1 | 1 |
| 2007 | The King | compilation | — | — | 1 |
ซิงเกิลอันดับหนึ่ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น